Op een gegeven moment zei ik: je vraagt me om me aan te passen en daarmee iets wat voor mij belangrijk is op te geven, op te offeren.
Aanpassen is in mijn ogen iets opgeven of opofferen wat voor jou belangrijk is óf om aandacht vraagt.
De foto die ik hierboven plaats is er eentje uit de oude doos februari 2006 om precies te zijn.
Een foto van mijn drie kinderen.
Drie kinderen die ik vaak heb gevraagd om zich aan te passen.
Kinderen die ik heb geleerd vanuit mijn wortels om niet tot last te zijn en mee te bewegen.
Ik heb ze niet gevraagd wat belangrijk voor ze was of wat aandacht nodig had.
Ik vroeg ze om zich aan te passen.
Ze zijn inmiddels ietsje ouder. En ik zie in hun leven dat ze dit ter harte hebben genomen. Niet altijd gelukkig, maar vaak wel passen ze zich aan.
Lieve ikzelf! vanaf nu luister ik eerst naar wat belangrijk is of om aandacht vraagt. Vanaf nu zal ik niets opofferen als het belangrijk is of aandacht nodig heeft.
En lieve ikzelf, ik zal dit ook met mijn mooie drietal delen. Ze hebben van mij al geleerd hoe ze aan moeten passen. Ik kan ze voordoen hoe te luisteren naar wat belangrijk is of aandacht nodig heeft. En ik kan met ze in gesprek om dit bewust te maken. Het is aan de kinderen (okay inmiddels jong volwassenen) om hier al dan niet iets mee te doen.
Maar eerst mag ik zelf aan de bak! Ik pas me niet aan. Ik luister in de situatie als ik me neig aan te passen naar wat belangrijk is of om aandacht vraagt. En daar ga ik dan iets mee doen. Aanpassen kan altijd nog!
Reactie plaatsen
Reacties