'Eigenlijk voel ik me niet meer zo thuis in mijn relatie'.
Met een diepe zucht zat ze tegenover mij in de praktijk. Ze deelde dat ze zich al langere tijd afvroeg of dit het nou was.
Ze hadden het fijn samen. Ze hadden samen kinderen. En tja ze hadden nooit echt veel ruzie of conflicten. Maar toch vroeg ze zich af: moet ik wel verder in deze relatie?
Van onze ouders hebben wij het voorbeeld gehad van hoe relaties werken. En niet alleen van onze ouders, maar ook van de familie, van vrienden, van buren, van buurtgenoten hebben we geleerd hoe samenleven en samenzijn werkt.
De generaties voor ons hebben met name geleerd om te geven en te nemen. Elkaar te accepteren en soms toe te geven en soms aan te passen. Zo hield je het het langst vol.
En dat was ook nodig, want onze voorouders hadden elkaar nodig om te overleven. Door de geschiedenis heen kennen we de verhalen van de verschillende gebeurtenissen die levens onder druk kunnen zetten. En dan is het hebben van alleen al een dak boven je hoofd soms noodzaak.
De oma van Jorien was dienstmeisje bij een groot gezin. De man van dat gezin was huisarts en had het erg druk. En de vrouw zorgde voor het huis en de 9 kinderen. De hulp van de oma van Jorien (destijds 17 jaar) was echt nodig in alle drukte.
Tot de vrouw in het kraambed overleed. Het verdriet was groot. De pijn ondraaglijk. En het gezin was ineens zonder de spil, de moeder.
De zorgtaken voor een gezin en een pasgeboren kindje kwamen als vanzelf terecht bij de oma van Jorien.
De plek die het jonge meisje van inmiddels 18 jaar in het gezin innam werd belangrijker, ze kwam op de plek van de moeder en werd daarmee ineens de spil van het gezin. En dit liep toen ze 20 jaar was uit op een relatie met de vader, de huisarts. In het dorp werd er schande van gesproken. Nadat beiden in het huwelijk waren getreden verdwenen de roddels en kwam er rust.
Althans zo leek het.
Om relaties te begrijpen en om jezelf in relaties te begrijpen is het soms (of zelfs vaak) handig om ook eens naar jouw wortels te kijken. Wat is er door de generaties heen doorgegeven? Welke boodschap, codering, inprenting leeft in en door jou wat voor jouw voorouders een oplossing was destijds? Welke overtuigingen zijn onbewust in jouw leven tot waarheid geworden?
Voor Jorien had de rol van haar oma en de oplossing van destijds een zodanige invloed dat ze daar ook naar leefde. Aanpassen, helpen, tot dienst zijn, tot aan het onderdanige aan toe. Je plek kennen. Allemaal oplossingen van oma die in een gezin was gezogen op de plek van de overleden moeder. Ze had een band met de kinderen, was de vervangende spil van het gezin en kon het ze niet aandoen om haar eigen weg te gaan. Ze koos om dienstbaar te zijn aan wat God haar had opgedragen.
Dat was de deal waarin ze het huwelijk is aangegaan.
Ook ik heb onbewust een deal met mijn partner, ontdekte Jorien. Hij heeft een andere leefstijl dan ik, maar dat accepteer ik wel. En hij vindt het maar onzin dat ik hulp bij jou zoek. Hij hoeft er zelf niets mee zegt hij, en het mag ook niet teveel kosten. Maar ik leer er veel van. Alleen deel ik dat dan maar niet thuis. Ik pas me wel aan. Waarschijnlijk net zoals mijn oma dat heeft gedaan. Ze had geen eigen leven en ik voel ook dat ik geen eigen leven heb. Maar ik heb in ieder geval een fijn huis en ach we doen leuke dingen samen. Dus we hebben het niet slecht hoor.
De deal gesloten in haar relatie was gebaseerd op een 'levend verleden', een familiedeal. Een deal die haar oma ook ooit had gekozen als oplossing. Een deal met een beetje geven en een beetje nemen. Een deal met concessies.
Vanuit bewustzijn kun je kijken naar welke deal jij eigenlijk gesloten hebt. Is het vanuit gewoonte? Is het zoals bij Jorien vanuit de oplossingen van de voorouders? Is het omdat het je veiligheid oplevert?
Toen ik Jorien vroeg of de deal ook paste bij haar zielspad werd het stil.
De deal was een overleefpad. En niet een zielspad.
De deal hield haar tegen om te groeien. Maar bracht haar wel veiligheid en stabiliteit. En dat had ze na haar onveilige kindertijd en jeugd zo enorm nodig. Dus het bracht haar datgene wat ze als kind zo had gemist.
Ik denk dat je diep van binnen wel weet wat je hebt te doen, zei ik tegen Jorien. En ze knikte JA.
Ze wist diep van binnen dat ze haar eigen zielspad had te gaan en dat de deal met haar partner dat tegen hield. Ze wist dat het niet meer tegen te houden was en dat ze van de deal af wilde.
Betekent dit het einde van een relatie? Nee absoluut niet.
Het betekent alleen maar het einde van een oude deal. En daarmee het begin van iets nieuws. Een nieuwe vorm, een nieuwe route. Of deze route samen met de huidige partner is dat weet niemand. Dat wijst het leven vanzelf uit.
Jorien koos er met haar partner voor om dit samen uit te zoeken. Samen onderweg te gaan op een nieuwe weg. De duidelijkheid waarmee Jorien thuiskwam na de sessie dat ze haar eigen keuzes had te maken en niet het leven van haar oma wilde en hoefde te leven bleken voor haar partner zo helder dat hij mee ging werken. Hij wilde haar niet kwijt. En zij wilde hem niet kwijt. Althans nog niet.
De oorspronkelijke deal werd ontbonden in een ritueel die ze samen vorm hebben gegeven.
En hoe het verder gaat? Dat is hun eigen zielspad en dat ontvouwt zich stap voor stap.
Reactie plaatsen
Reacties