Het terugvinden van mijn 9jarige ik.

negen jaar geleden
Afscheid van mijn eerste bedrijf. 9 jaar nadat ik mijn eigen bedrijf ben gestart sta ik op een bijzonder punt in mijn carrière. Naast een eigen praktijk had ik een opleidingsinstituut voor kindercoaching opgericht en had ik deze opleiding samen met een collega uitgebouwd tot een begrip in Nederland. We waren op dat moment een van de eerste en sowieso de allereerste specifiek op kindercoaching gerichte opleiding. En we hadden samen een grote en intense ontwikkeling doorgemaakt tot die ene dag....

De kleine opmerkingen en plagerijtjes waren al langer aan de gang en in mijn onderbuik voelde ik wel dat het niet klopte, maar, zoals ik mezelf had aangeleerd, bewoog ik mee, lachte ik met en om de grappige steken onderwater en liet ik het gebeuren. Maar waarom?
Waarom kwam ik niet voor mezelf op? Waarom had ik geen weerwoord en liet ik het gebeuren? Waarom gaf ik geen grenzen aan?

Die ene dag in mei kwam het hoge woord eruit en bleek dat mijn collega niet meer met mij verder wilde in ons bedrijf. Een periode van scheiding (bedrijfsscheiding) volgde en het 'gedoe' om geld begon. Ik was als bevroren in die periode. Wist niet hoe te reageren en hoe te handelen. Alles in mij was op slot? Hoezo?

negen jaar daarvoor
Afscheid van het onderwijs. Ik stond voor de klas en was daarnaast intern begeleider. Toen ik op die school kwam werken had de school een directeur die mij al kende  van kleins af aan. Hij was namelijk op diezelfde school ook al directeur toen ik daar als 9jarige meisje op kwam (dus ja, ik werkte op mijn eigen basisschool). Een liefdevolle en zachtaardige man die oog had voor de moeilijke tijd waar ik doorheen ging door het plotseling overlijden van mijn vader. Na zijn pensioen kwam er een nieuwe directeur die er totaal anders in stond. Onze onderwijsvisies sloten niet op elkaar aan en het werken in het team werd zwaarder. Het resulteerde in een burn-out. En ook nu ervoer ik weer die innerlijke bevriezing en wist ik niet hoe te handelen. Een pittig proces waar ik echt de bodem van de put heb gezien en gevoeld. In mei 2004 klom ik weer naar boven en zag dat ik in het onderwijs niet langer op mijn plek zat. Ik nam ontslag en opende mijn praktijk. Een praktijk voor kindercoaching. Een beroep wat op dat moment nog niet bestond.

zeven jaar daarvoor
Afscheid van mijn vader. Hij overleed plotseling aan een gescheurde aorta. 3 maanden na zijn 51e verjaardag.
Datzelfde jaar zouden mijn toenmalige partner en ik gaan trouwen. De trouwjurk had ik nog van papa gekregen. De trouwdag zelf was 4 maanden na zijn overlijden. Papa was er niet bij. In deze periode gebeurde er nog iets zeer traumatisch en ook in deze gebeurtenis bevroor ik, wist ik niet hoe te handelen en sloeg de pijn naar binnen. Sloot ik mezelf op.

negen jaar daarvoor
Afscheid van Nederland. Ik paste niet in het schoolsysteem. Van gymnasium ging ik naar het Atheneum. Ik bleef zitten en besloot de HAVO te gaan doen. En het eindexamen heb ik niet gehaald. Ik zakte op 3 tiende punt. Een herexamen mocht niet baten. En ik besloot de school achter me te laten, Nederland achter me te laten en au-pair te worden in Zwitserland. Met een gevoel van totale mislukking en vooral mezelf erg dom voelend ging ik naar het buitenland... Heerlijk! Ik was vrij! Ik hoefde even geen examens, geen tentamens, geen spanning te voelen. Ik hoefde alleen maar op 2 leuke meisjes te passen en even al het andere achter me te laten.

negen jaar daarvoor
Afscheid van de Mauritsschool. De school stond tegenover ons huis. Het was een school verbonden aan de Hervormde Kerk en mijn klasgenootjes gingen dan ook allemaal naar die ene kerk. Wij als gezin niet. Wij gingen naar een andere kerk. Omdat mijn ouders een conflict hadden met het school- en kerkbestuur besloten ze ons van school te halen en naar een school twee straten verderop te sturen. Voor mij als kind enorm verwarrend. Een periode waarin pesten onderdeel van mijn leven werd. Onderweg naar school steevast een stomp in mijn maag. In de klas mijn best doen om erbij te mogen horen, wat natuurlijk niet gebeurde, want ik was van die andere school. Kortom een verwarrende en emotioneel zware periode.

negen jaar daarvoor
Sommige mensen kunnen het zich nog herinneren, ik niet. Ik weet mijn geboorteverhaal alleen via mijn moeder en via foto's. Maar op 13 oktober 1969 werd ik geboren. Als oudste kind van mijn ouders, oudste kleinkind van de ouders van mijn moeder en derde kleinkind van de ouders van mijn vader.

KORT SAMENGEVAT had ik elke keer rondom een 9 jaars-fase een fase van afscheid, rouw, verlies en transformatie.
Dit zie ik ook in mijn bedrijf terug. En terwijl ik dit nu opschrijf is het 19 juli 2022 en viert mijn bedrijf de Magie van Kindercoaching haar 9 jaar verjaardag!
En wederom dient zich die transformatie aan, voel ik me eenzaam, ervaar ik verdriet. Ik werd geconfronteerd met een plek op mijn lichaam wat een kwaadaardige melanoom bleek. Afscheid van het leven was en is een intens diepgaand thema.
En het bevroren meisje in mij, de 9 jarige van ooit, dient zich ook nu weer aan.

Tijd dus voor een hernieuwde kennismaking. Een warm contact, liefdevolle open armen waarin ik mijn 9 jarige deel mag opwarmen, opvangen, troosten, koesteren, zien en horen. Ze probeert stapje voor stapje de wereld te leren kennen waarin het nu veilig genoeg is. De pijn, het verdriet komt mee. Maar ook de vrolijke, levenslustige en vindingrijke komt tevoorschijn. Die is er altijd geweest, maar ze laat zich nu nog meer horen. Nu in vrijheid. Niet meer verstopt achter schuld, schaamte en verdriet.

Ik ben dankbaar voor de inzichten die ik in mijn leven heb ontvangen. Methodieken die ik heb geleerd van inspirerende leermeesters. En kennis die ik heb over deze processen. En ja.... ik heb ook hulp hierbij. Want hoe veel ik ook weet, deze processen onder begeleiding aangaan zijn voor mij rijker en gaan dieper. Een klus die ik niet in mijn eentje kan klaren. En wat ik hieruit leer geef ik door! Omdat ik dit zo graag doe, mijn talenten hierop aansluiten en dit hoort bij mijn levensmissie.

Laat de volgende 9 jaar maar komen! Ik ben er klaar voor.