De Onmisbare Stem van Ouders:
Een Pleidooi voor Erkenning
Als professional in het werken met kinderen en gezinnen zie ik dagelijks hoe diep de invloed van het familiesysteem reikt. Toch wordt de stem van ouders nog te vaak onvoldoende gehoord, terwijl zij de informatie dragen en kunnen verwoorden vanuit hun familiesysteem. Vandaag wil ik opstaan voor alle ouders en delen waarom hun stem zo fundamenteel is voor het begrijpen van hun kind.
De Kracht van Systemisch Ouderschap
In mijn werk wordt steeds duidelijker hoe het familiesysteem het wezen van een kind vormt. Wat ouders vertellen over hun kind komt voort uit een diepe, vaak onbewuste kennis van dit systeem. We dragen niet alleen onze eigen ervaringen mee, maar ook de patronen, kracht en wijsheid van generaties voor ons. Deze erfenis is geen 'bagage' die we kunnen kiezen wel of niet mee te nemen - het is de essentie van wie we zijn.
Wanneer ouders spreken over hun kind, spreekt door hen heen de stem van het familiesysteem. In hun zorgen klinkt soms de echo van oude pijn, in hun vreugde de vervulling van dromen van vorige generaties. In hun intuïtie resoneert de collectieve wijsheid van allen die voor hen kwamen. Deze systemische kennis verdient het om gehoord en erkend te worden, want hierin ligt vaak de sleutel tot het werkelijk begrijpen van een kind.
Een persoonlijke anekdote
Laat me een ervaring delen die de waarde van het luisteren naar de stem van ouders illustreert - een ervaring die drie generaties omspant.
Mijn vader moest op jonge leeftijd van school, terwijl hij slim genoeg was. De pijn van dit onvervulde potentieel heeft hij altijd met zich meegedragen. Ook in mijn eigen schooltijd werd mijn potentieel niet volledig gezien of benut - een ervaring die me heeft gevormd in wie ik ben als professional en als ouder.
Toen ik jaren later als moeder naar mijn zoon keek, herkende ik exact hetzelfde patroon zich ontvouwen. Het was als kijken door een lens die drie generaties omvatte. Als novemberkind in groep 1 zag ik thuis duidelijk dat hij toe was aan nieuwe uitdagingen. Het kleuteren paste hem niet meer - zijn gedrag schreeuwde om meer. Mijn stem als moeder kwam niet alleen voort uit mijn dagelijkse observaties, maar droeg ook de wijsheid van onze familiegeschiedenis in zich.
Het voelde als een kans om een generationeel patroon te doorbreken, om eindelijk gezien en gehoord te worden in wat we als familie al zo lang wisten. Was deze stem, die drie generaties aan ervaring vertegenwoordigde, serieus genomen, dan had mijn zoon veel gerichter begeleid kunnen worden.
Toen we deze diepgewortelde kennis aankaarten op school, ontstond er een complex gesprek. We hadden en hebben groot respect voor de kundigheid van de leerkrachten en de school - hun expertise staat buiten kijf. Onze wens was dan ook om samen op te trekken, hun professionaliteit te combineren met onze diepe kennis van ons kind en zijn plek in ons systeem.
Na stevige gesprekken mocht hij door naar groep 3, maar alleen na het tekenen van een document dat alle verantwoordelijkheid bij ons als ouders legde. Het voelde als een herhaling van oude patronen - weer werd de stem van het familiesysteem niet werkelijk gehoord.
De school trok zich vervolgens terug van verdere begeleiding. We moesten onze zoon loslaten en overlaten aan de leerkrachten, terwijl ik als moeder al zoveel kennis en ervaring had opgedaan, niet alleen uit mijn eigen observaties maar ook uit onze familiegeschiedenis. Een gemiste kans, want juist door samen op te trekken, door professionele kennis te verbinden met de wijsheid van het familiesysteem, hadden we deze overgang voor onze zoon optimaal kunnen begeleiden.
De Fundamentele Misvatting
Deze ervaring illustreert een fundamentele misvatting in hoe we als maatschappij naar de stem van ouders luisteren. Het gaat niet om 'lastige' ouders die zich teveel bemoeien met het werk van professionals. Het gaat om het erkennen van de diepe wijsheid die door generaties heen is opgebouwd. Professionals staan niet boven deze wijsheid - hun kennis is aanvullend en zou moeten dienen om ouders te versterken in hun natuurlijke positie als dragers van die systemische kennis.
Een Oproep tot Verandering
Het wordt tijd dat we de kunstmatige hiërarchie tussen professionele kennis en systemische wijsheid doorbreken. Een effectieve samenwerking ontstaat alleen wanneer we elkaar werkelijk zien en horen. Wanneer we erkennen dat iedere stem - die van de professional én die van de ouder - zijn eigen waarde en wijsheid draagt.
Want wie niet luistert naar de stem van ouders, miskent de bron waaruit het kind is ontstaan. En zonder verbinding met die bron, kunnen we een kind nooit werkelijk zien of begrijpen.
De Weg Vooruit
Vanuit mijn eigen ervaring als ouder én als professional roep ik iedereen die met ouders en kinderen werkt op:
Hoor de stem van ouders als de stem van het familiesysteem, waarin generaties van wijsheid doorklinken. Zie hun 'moeilijke vragen' als pogingen om gehoord te worden in wat ze al generaties lang weten. Erken ouderlijke intuïtie als een diepe vorm van systemisch weten, vaak ouder en wijzer dan onze professionele theorieën.
Zet je expertise in om de stem van ouders te versterken en te helpen vertalen. En bovenal, respecteer het familiesysteem als bron van het wezen van het kind. Want alleen in die erkenning kunnen we samen bouwen aan wat ieder kind verdient: de ruimte om volledig te zijn wie het is, geworteld in de kracht van zijn familiesysteem.
Wat is jouw ervaring als ouder of professional met het horen en erkennen van de stem van het familiesysteem? Heb je ook momenten meegemaakt waarop je voelde dat er naar een diepere wijsheid geluisterd had moeten worden? Deel je verhaal - want in het delen van onze ervaringen maken we elkaar sterker.
Reactie plaatsen
Reacties