veiligheid en vertrouwen

In de opvoeding destijds en in de tijden daarvoor was het geen uitzondering dat fysieke straffen ingezet werden om te bewerkstelligen dat het kind gehoorzaamde. Ook ik heb regelmatig een flink pak slaag op mijn achterste gekregen omdat ik iets had gedaan wat niet door de beugel kon. Wat ik had gedaan weet ik niet meer. Maar ik herinner me de straffen nog wel. Zelfs gebeurtenissen weet ik nog.

Ik kan dit in de tijdsgeest zien en heb hier ook geen nare herinneringen aan. Zelfs geen moeite mee dat het gebeurd is. Het was zo in die tijd, het was zo in ons gezin en er was genoeg liefde, zorg en aandacht wat het in evenwicht bracht. Dus ik ben absoluut geen slachtoffer of voel me zielig. Maar .....

Wat betekende dit voor mijn ontwikkeling?
Natuurlijk had dit wel impact. Op de momenten dat je als kind 'in gevaar' bent en je kunt jezelf niet verweren of beschermen tegen een 'grotere kracht' dan heb je de bescherming van jouw vader en/ of moeder nodig. Als zij die grotere kracht zijn dan kun je alleen nog maar jezelf beschermen.

We hebben een aantal mechanismes ter beschikking.
Vluchten en vechten is een masculine overleving en kun je inzetten als de kracht tegenover je gelijk of minder is. Je kunt jezelf dan beschermen in vechten of hard wegrennen.
Meer feminiene mechanismes zijn onzichtbaar worden (verdwijnen), bevriezen of pleasen. 

En die laatste twee, dat werden mijn strategieën. Mijn voelen bevroor en mijn gedrag werd aanpassen, invoelen wat de ander nodig had, meebewegen, plaats maken, de ander naar het zin maken. Kortom ik werd überpleaser zonder dat ik voelde dat ik het deed.

En met name die strategieën werden zo enorm vertrouwd dat ik ze in ging zetten zodra er gevaar was. Ook al kon ik ook vechten of vluchten, ik koos onbewust altijd voor de strategie die in mijn kindertijd werkte. 

Hij belde me namens het ministerie van volksgezondheid. Zijn verhaal was dat hij een aantal telefoonnummers had gekregen van zijn opdrachtgever die hij moest bellen met een vragenlijst. Deze vragen waren alles behalve 'normaal' en gingen voorbij ethische grenzen. En zonder dat ik het in de gaten had gaf ik netjes en keurig antwoord op alle vragen.Het gekke was dat iets in mij wel een soort van alert was. Tot 3 keer toe heb ik gevraagd wat het met de enquête te maken had, maar daar praatte hij dan omheen.

Pas toen ik had opgelegd (nadat het gesprek was afgerond) voelde ik enorme schaamte. Hoe had mij dit kunnen overkomen? Hoe had ik dit kunnen missen?
En na een intense sessie met bij de Transitionstudio met Jan Jacob en Dees én de nodige zelfreflectie zag ik dat ik mijn overleef- stategie had ingezet. Ik voelde 'gevaar' en ging direct in de please- stand. Ook was het gevaar er niet. Ik had ervan weg moeten en kunnen gaan (vluchten), maar mijn systeem is zo geprogrammeerd dat ik die optie niet ter beschikking had.
Ik had het gevecht aan kunnen gaan door hem te confronteren. Had echt makkelijk gekund. Maar mijn onbewuste patroon deed wat het altijd deed en doet. Bevriezen van gevoel en pleasen om mezelf te beschermen.

Waarom deel je dit eigenlijk met ons?
Het zijn mijn levenslessen, maar zeker niet alleen van mij. Ik weet zeker dat menig lezer van dit blog zich erin zal herkennen. 
In mijn vindtocht naar zingeving en bewustwording heb ik een prachtige model ontwikkeld waar 'veiligheid' de basis is. En omdat ik zo enthousiast ben over het model wilde ik ook echt de diepere lagen ervan leren kennen. Echt voelen en ervaren. En dat kan alleen door het zelf aan te gaan. Althans zo werkt het voor mij.

Het thema veiligheid aangaan betekent dat ik hierin de lessen ook zie. En dan wil alles in mij dit ook heel graag delen.

Ik hoop van harte dat je iets herkent en dat je er iets mee kunt doen in jouw leven. En heb je vragen hierover? Dat je dan uitreikt. Dit kan naar mij, dit kan naar iemand anders.

Je moet het zelf doen, maar je bent niet alleen!!