Zingen met hart en ziel

Back to His Heart – songtekst

Door First Call | Uit het album Somethin' Takes Over

Het lied – de reis van meisje naar vrouw in (geloofs)bewustzijn

Tot vorige week.

Plotseling kwam het lied weer bij me terug. Onverwacht. Ongepland.
Als een fluistering van binnenuit.
Sindsdien zing ik het weer. Niet hardop, maar innerlijk.
De woorden dragen me door de dag heen, zonder dat ik ze zoek. Ze zíjn er gewoon.

En ik vraag me af:
Wat wil dit mij zeggen?

Misschien zegt het: Je bent niet verdwaald.
Misschien zegt het: Je mag weer thuiskomen in jezelf.
Of misschien is het gewoon de Stem van Liefde – die nooit weg is geweest, maar wachtte tot ik weer luisteren kon.

Ik ben het maar gaan onderzoeken.

De christelijke of evangelische laag – een lied van genade en trouw

Binnen de evangelische traditie wordt Back to His Heart gezongen als een liefdeslied van God aan de mens, en van de mens terug naar God. Het hart van Jezus is de plek van vergeving, thuiskomen en vernieuwing.

De herhaalde regels “He keeps callin’ me / Back to His heart” drukken Gods onophoudelijke liefde uit. Zoals in de gelijkenis van de verloren zoon (Lukas 15), wacht God met open armen. Zelfs als we afdwalen, niet bidden, of twijfelen, blijft Hij roepen.

Zonde wordt gezien als dat wat ons scheidt van God – maar Jezus overbrugt die kloof. Door genade mogen we steeds opnieuw beginnen. Niet door eigen werk, maar door Zijn liefde.

Een ‘leven dat pleases’ is leven in navolging – leven zoals Jezus ons heeft voorgedaan: vol barmhartigheid, geloof en gehoorzaamheid.

Dit lied is een herinnering aan die liefde. Een oproep tot bekering. En een diepe troost voor wie worstelt.

De esoterische laag – de Ziel die zich herinnert

Luister je met mystieke oren, dan verandert de taal van het lied. Dan wordt de roep geen stem van buitenaf, maar een trilling van binnenuit.

De Ziel als reiziger

In het esoterisch christendom – zoals bij de mystici, gnostici en hermetici – wordt de ziel gezien als een reiziger. Ze komt voort uit de Ene Bron en daalt af in de wereld van ervaring. Maar ze vergeet haar oorsprong, raakt verstrikt in patronen en overtuigingen.

De regels “He keeps callin’ me / Back to His heart” verwijzen dan naar de roep van het Ware Zelf – de goddelijke vonk in ons die ons herinnert aan wie we werkelijk zijn.

Je vindt dit terug bij:

• Het Evangelie van Thomas: “Wanneer je jezelf kent, zul je gekend worden…”

• Meister Eckhart: “Het oog waarmee ik God zie, is hetzelfde oog waarmee God mij ziet.”

• De Kabbala: waarin de ziel haar weg terugvindt naar het Licht.

• Rumi: “De plek waar je bent – is de plek waar God jou zoekt.”

• Carl Jung: waar het Zelf spreekt via symboliek en synchroniciteit.

Alles is een spiegel

In de zinnen “Every book I read / Everything I see…” klinkt het mystieke principe door dat alles betekenis draagt.
Zoals het hermetisch axioma zegt: Zo boven, zo beneden. Zo binnen, zo buiten.

Alles wat je tegenkomt – een lied, een boek, een ontmoeting – is bezield. Is spiegel. Is taal van de Ziel.

Geen gevangenis, geen straf, maar herinnering

In deze laag is ‘captivity’ geen gevangenschap of straf, maar een staat van afgescheidenheid.
We raken gevangen in het ego, in de illusie van controle, in oude verhalen.
En “He won’t let go of me” betekent dan voor mij:
de Ziel weet de weg terug.
Er is altijd een draad, een fluistering, een melodie.

Zoals Simone Weil schreef:

“God heeft zich zo ver verwijderd dat Hij alleen nog maar via het innerlijke hunkeren naar Hem kan worden gevonden.”